DGMR: "Auto’s op snelwegen in 30 jaar niet stiller"

DGMR, 27 april 2012

Meetmethode toch niet juist?

Ten behoeve van het Reken- en meetvoorschrift geluidhinder voor de wettelijk toe te passen rekenmethoden voor wegverkeerslawaai worden steeds weer emissiemetingen uitgevoerd. Dit doet men om steeds met de meest actuele cijfers te rekenen en natuurlijk ook om de emissie aan te passen aan de huidige trend.

Deze emissiemetingen worden gedaan volgens een ISO-meetvoorschrift. Dit is een methode volgens zogenaamde Statistical Pass-By metingen. DGMR heeft echter reeds lang geleden aangegeven dat de gebruikte meetmethode niet voldoende correct beschreven is en dat er hierdoor onnauwkeurigheden kunnen optreden. Ook interpretaties en andere te gebruiken randvoorwaarden geven allerlei afwijkingen. Nu blijkt dat voor de komende aanpassing van de rekenvoorschriften deze onnauwkeurigheid sterk naar voren komt. Onderstaand het uiteindelijke resultaat van deze metingen als vergelijking met voorgaande meetonderzoeken.



Uit deze grafiek komt eenduidig naar voren dat voor personenauto’s op snelwegen er een merkwaardig effect optreedt. Voor snelwegen bij 120 km/h geldt dat er nu sprake is van een toename van 1.8 dB(A) van de emissie door de aanpassing in 2012 ten opzichte van de vorige aanpassing van de voorschriften in 2002. En dit terwijl er juist 10 jaar geleden (in 2002) sprake was van een afname van 2 dB(A) ten opzichte van de voorschriften van 1981. In totaal over ruim 30 jaar is er geen verandering en zeker geen verlaging van de emissie.

Voor provinciale wegen bij 80 km/h en in een stedelijke omgeving bij 50 km/h was er in 2002 en is er ook in 2012 ten opzichte van de vorige aanpassingen van de voorschriften sprake van een toename. In totaal over 30 jaar is dit ruim 2 dB(A).

Bij de beide bovenstaande conclusies moet wel opmerkt worden dat de exacte dB(A) waarde mede bepaald wordt door een variërende regressiebenadering van de emissie, maar de te verwachten reductie van de emissie van lichte motorvoertuigen is niet opgetreden.

Ook bij het vaststellen van de geluidsspectra - essentieel voor het toepassen van de reductiewaarden voor stille wegdeken - blijkt een opmerkelijk verschil. De veel hogere bijdrage bij de lagere frequentiebanden in 2002 blijkt niet correct te zijn.



De conclusie is dat de emissieaanpassingen voor personenauto’s, uitgevoerd door de metingen rond 2000/2001 ten behoeve van het rekenvoorschrift 2002, ter discussie staan. In de context van de emissie van het voorschrift van 1981 en de emissie van het rekenvoorschrift 2012, geeft de meetwaarde onwaarschijnlijk grote verschillen die niet te verklaren zijn.

Daarnaast blijkt dat de in 2002 vermeende reducties van de emissie op snelwegen nu zijn gereduceerd tot een paar tienden van een decibel. Auto’s op provinciale wegen en op snelwegen (of beter gezegd de banden) zijn dan sinds eind van de 70er jaren niet stiller geworden.

Bron: DGMR