Verslag SilentRoads symposium 2012 Arie den Breejen (met dank aan Jan Hooghwerff), 8 juli 2012 Op maandag 14 mei, op de dag dat in dit land een aanvang werd genomen met de schriftelijke schoolexamens, werd het jaarlijkse symposium van SilentRoads gehouden in de Buurkerk (museum Speelklok) te Utrecht. Met dit symposium werd de zaal geïnformeerd over de stand van zaken met betrekking tot stil asfalt. Goede weg Volgens de Zuid-Hollandse gedeputeerde voor mobiliteit, mevrouw De Bondt, is ons land wat betreft dit onderwerp op de goede weg, een opvatting die door Nienke van Kuijeren van de provincie Noord-Holland van harte werd onderschreven. Noord-Holland heeft in het kader van haar actieplannen vastgelegd om de delen van de provinciale wegen met een lengte groter dan 500 meter, die zijn gelegen in woongebieden met een geluidsbelasting hoger dan 65 dB, of in stiltegebieden, te voorzien van stil asfalt. Mede vanwege dit soort van ontwikkelingen zijn inmiddels veel wegen in ons land voorzien van dunne geluidreducerende deklagen (dgd’s) (vooral gemeentelijke en provinciale wegen) of ZOAB (rijkswegen). Op dit gebied is ons land een koploper. Luc Goubert (Belgian Road Research Centre) vertelde dat dgd’s vooral in Scandinavische landen, Zwitserland en Nederland worden toegepast, terwijl ZOAB een hoofdzakelijk Nederlandse aangelegenheid is. geluidsreductie over de tijd Inmiddels bestaat ook meer duidelijkheid over het geluidreducerend vermogen van dgd’s met de tijd. Volgens Ronald van Loon van M +P vermindert dit vermogen de eerste jaren met ongeveer 0,6 dB per jaar waarna aan deze sterke teruggang min of meer een einde komt. Gemiddeld leveren dgd’s een significante geluidsreductie op ten opzichte van een referentiewegdek: circa 4 dB. Het verhaal over de civieltechnische levensduur is ook positief: 75% van de gemonitorde vakken is na 8 jaar nog in gebruik. De gemiddelde levensduur van dgd’s is dan ook 8 à 9 jaar. Arno Eisses (TNO) wees er op dat de vermindering van het geluidsreducerend vermogen niet voldoende is verwerkt in de oorspronkelijke methoden voor de vaststelling van de wegdekcorrectie, zoals neergelegd in het Reken- en meetvoorschrift 2006 en de CROW publicatie 200. Dit is inmiddels veranderd in de herziening van 2012. De berekening van de correctiefactor rust op het gemiddelde van het geluidsreducerend vermogen van een wegdek gedurende de tijd. Deze en andere veranderingen betekenen dat oude rapporten over het geluidsreducerend vermogen niet meer bruikbaar zijn. Jan Hooghwerff (M+P) drukte de zaal nadrukkelijk op het hart hiermee bij het aangaan van contracten over de aanleg van een wegdek rekening te houden. Eenduidigheid Peter van Hinthem (Breijn) wees op de noodzaak van meer eenduidigheid in de vraagstelling. Verschillen daarin kunnen een blokkade zijn voor verdere innovatie. Ook Jan Knol (Stiller op Weg, CROW) was van oordeel dat de innovatieve krachten meer geprikkeld kunnen worden. In dat verband wees hij op de noodzaak van het verbeteren van de voorspelbaarheid van het geluidreducerend vermogen van asfalt en op het verbeteren van de kwaliteit van dit vermogen. Een definitief eindexamen is dus nog niet met succes afgelegd. Wel is geconstateerd dat het project stil asfalt met mooie cijfers is overgegaan.
|