|
Garnalen communiceren via geluid Monique van de Water, Stichting de Noordzee, 25 augustus 2010 Vorige week was ik in Cork, Ierland voor de tweede conferentie over de effecten van onderwatergeluid op het zeeleven. Er waren talrijke zeer interessante lezingen. Kennis over gebruik van geluid door zeedieren neemt in rap tempo toe. Zo blijkt dat walvissen, veel vissoorten en zelfs garnalen communiceren via geluid. Wat voor mij nieuw was; dat haaien en zeeschildpadden niet goed horen. Dat je inktvissen onder narcose kunt brengen om hun gehoor te testen, en dat zeezoogdieren dover worden op latere leeftijd. Hoe dieren geluiden produceren is in veel gevallen nog een fascinerend raadsel. effecten van de mens De vraag waar het in Cork ook vooral over ging: wat is het lange termijn effect van menselijke geluidsproductie op zee? Dat sommige impulsieve geluiden (bv ‘t heien van palen) een negatief effect hebben op zeezoogdieren werd bevestigd door gedragsstudies uit Denemarken. Ook is duidelijk dat scheepsgeluid de natuurlijke communicatie tussen individuele dieren maskeert. Onderzoek heeft aangetoond dat walvissen hierop reageren door wat harder en in een ander frequentiespectrum te gaan “zingen”. De problemen rondom toenemend achtergrond geluiden door menselijke activiteiten zijn mogelijk groter dan we tot nu toe aannamen. Triest dieptepunt voor mij was de presentatie van Mark Tasker van de akoestische werkgroep van ICES. Hij presenteerde een beschrijving van een indicator voor onderwatergeluid (element 11 van de KRM). Deze beschrijving geeft echter nauwelijks handvaten voor lidstaten om mee aan de slag te gaan. Het was werkelijk het meest vage wat ik heb gehoord in Cork. Al met al toch een geweldige conferentie waar denk ik nog vaak aan gerefereerd zal worden.
|