door de redactie, 9 februari 2002
Op 20 november 2001 heeft het gerechtshof Arnhem uitspraak gedaan over een geschil over een parketvloer in een flatgebouw. De bewoners moeten binnen 14 dagen hun Wicandervloer verwijderen, op straffe van een dwangsom van maximaal fl. 75.000. In eerste instantie was hierover een kort geding gevoerd. De Vereniging van Eigenaren van het flatgebouw eist van de bewoners dat zij de harde vloerbedekking verwijderen.
Volgens de splitsingsakte van het gebouw, was het bewoners verboden om parket en/of tegels en/of andere harde vloerafwerking neer te leggen, tenzij ter vervanging van de bij de eerste oplevering aanwezige voorzieningen. De bewoners hebben in hun appartement een harde vloerafwerking aangebracht, ondanks hun bekendheid met het splitsingsreglement en ondanks mededelingen van de verkoper van het door hen gekochte appartementsrecht, de Vereniging en de onderburen, dat zulks niet was toegestaan. In een ander appartement in het gebouw ligt eveneens een parketvloer, dat dateerde echter van eerdere datum, en dat appartement ligt boven garages.
De onderhavige vloer bestaat uit een houtvezelplaat van 7,5 millimeter dikte waarop een 9 millimeter dikke laminaatvloer is aangebracht. De laminaatvloer is opgebouwd uit een kurk underlayment van 4 millimeter dik, daarop een MDF-laag van 4,5 millimeter en ten slotte een dunne houten toplaag van 0,5 millimeter dik (p. 5 van het deskundigenrapport). Volgens het deskundigenrapport (p.9) is de onderhavige vloerafwerking "niet zonder meer te benoemen als een harde vloerafwerking. De beschouwde vloer presteert dan ook enkele dB's beter dan de doorgemeten tegelvloer." Naar de mening van de rechtbank is deze vloer echter wel als een "andere harde vloerafwerking" in de zin van het splitsingsreglement te beschouwen.
Met de verwijdering van de vloer zullen aanzienlijke kosten gemoeid zijn. De onderhavige vloer is een allergeenvrije vloer, welke noodzakelijk is vanwege de stoffenallergie van een van de bewoners. In vele appartementsgebouwen is een min of meer harde vloerafwerking in de appartementen toegestaan, mits deze een effectieve isolatie-index voor contactgeluid heeft van +10dB overeenkomstig NEN-norm 5079. De onderhavige vloer voldoet echter niet aan deze norm, maar heeft een effectieve isolatie voor contactgeluid van Ico +8/ 9 dB. Bovendien hebben de onderburen last van loop- en andere stommelgeluiden.
Het hoger beroep wordt door de rechtbank gegrond verklaard. De gevorderde voorlopige voorziening zal worden toegewezen, waarbij de gevraagde dwangsom zal worden gemaximeerd op een bedrag van f 75.000,-.
Bron: website www.rechtspraak.nl, daar kunt u de volledige tekst van de uitspraak downloaden met LJN nummer AD6660