Een jaar na de catastrofale cafébrand staan de kranten vol van terugblikkers. De belangrijkste partijen schetsen een onthutsend beeld van de geringe invloed die de schok van 1 januari 2001 heeft gehad op de manier waarop de Nederlandse overheden wensen om te gaan met handhaving. Vanzelfsprekend zijn het afgelopen jaar de branduitgangen allemaal systematisch gecontroleerd door het bevoegd gezag. Kerstversiering is alleen nog toegestaan als het afdoende geïmpregneerd is. Maar als de nieuwe burgervader van Volendam aan het woord komt, slaat de Nederlandse gedoogziekte ruimhartig toe. "Uiteraard wordt streng toegezien op naleving van de nieuwe regels, maar een kerstboom in de hoek moet natuurlijk kunnen. Dat hoort immers bij de Nederlandse traditie". Heel ander onderwerp: een paar dagen later komt een politieman aan het woord naar aanleiding van enkele spectaculaire verkrachtingen en aanrandingen, waarbij de daders steeds jonger worden. De man loopt over van begrip: "Ach, zelf heeft hij vroeger ook wel eens met de boerendochter gerommeld, en een hand in een broek, daar moeten we met zijn allen niet zo moeilijk over doen." Deze politieman is er verantwoordelijk voor dat onze kinderen tussen hun oversekste leeftijdgenootjes veilig over straat kunnen ! Als een ontdekkingsreiziger na 20 jaar over de aardbol te hebben gezworven de betekenis van het woord gedogen zou willen leren kennen, zou ik hem lezing van deze twee artikelen aanraden. HIer is een overheid aan het woord, die regels stelt, vervolgens te weinig moeite steekt in de handhaving ervan, dan vaststelt dat "de burger" zich niet aan de regels houdt en als uitkomst constateert dat de regels ook eigenlijk te streng waren en dat overtreding ervan simpelweg dus niet bestraft moet worden. Zo creëert die overheid zijn eigen randen van de nacht: grijze stroken langs de wet, die beoogde de grens tussen zwart en wit te definiëren. Beste overheid, als u niet van plan bent te handhaven omdat u zelf het verbod niet realistisch vindt, laat dan ook het verbod zelf maar achterwege ! Maar: pluk er dan ook niet de vruchten van ! Ons rijkswegennet kent bijvoorbeeld een fraai stelsel van maximumsnelheden, die ongetwijfeld bij akoestisch onderzoek langs wegen verzilverd worden in de vorm van lagere geluidschermen of minder gevelisolatie. Maar er is inmiddels vrijwel geen automobilist meer die zich aan die maximumsnelheden houdt, want de pakkans is laag en bij de camerakastjes kan je even in de remmen gaan en zo een hoop geld uitsparen. De overheid gedoogt, want er zijn nou eenmaal niet genoeg agenten en niet genoeg camera´s om alle overtreders te pakken. Maar tegelijk incasseert dezelfde overheid wel de besparing op geluidschermen, overtreedt zodoende één van zijn eigen milieuwetten en benadeelt omwonenden. In het komende halfjaar wordt op een aantal rijkswegen op proef de "trajectbewaking" ingevoerd, waarmee door meting van het tijdverschil tussen passage van twee kastjes de gemiddelde snelheid van passerende voertuigen wordt vastgesteld. Zou het niet van een consequente aanpak getuigen als we dan in de wet geluidhinder opnemen, dat de aftrek voor lagere gemiddelde snelheid alleen toegepast mag worden op trajecten waar aangetoond kan worden dat minstens 95% van de passerende voertuigen zich ook werkelijk aan die maximumsnelheid houdt ? Dan krijgen we misschien een glimp te zien van een nieuw elan bij de overheid; een glimp van een overheid die gedogen niet langer gedoogt, een overheid waar we met zijn allen weer een beetje vertrouwen in kunnen krijgen

© 2002 Rottumeroor. Overname alleen toegestaan met toestemming van Rottumeroor.