Nederlandse Organisatie voor Wetenschappelijk Onderzoek, 2 mei 2001
NWO-onderzoeker Mireille Oud van de Universiteit van Amsterdam werkt aan een computerprogramma dat het ademgeluid van astmapatiënten beoordeelt. Een microfoon op de adamsappel blijkt mogelijk voldoende om een astma-aanval in een vroeg stadium te herkennen.
Tijdens een astmatische aanval vernauwen de luchtwegen en verandert geleidelijk het geluid van de ademhaling. Een zelflerend computerprogramma, ontwikkeld door NWO-onderzoeker dr. Mireille Oud, brengt de geleidelijke veranderingen van het ademgeluid in kaart, iets waartoe het menselijk gehoor niet in staat is. Longgeluidonderzoek elders maakt vooral onderscheid tussen niet-benauwd en Spaans benauwd.
De NWO-postdoc concludeert dat het ademgeluid voldoende informatie bevat om de mate van benauwdheid nauwkeurig te bepalen. De onderzoeker legt de laatste hand aan een afsluitende publicatie van een serie metingen die in Amsterdam zijn verricht. Een mogelijke toepassing van de techniek is een alarm dat waarschuwt wanneer een patiënt het 's nachts benauwd krijgt. Daarnaast kunnen onderzoekers de gesteldheid van een patiënt bestuderen zonder dat de patiënt benauwd gemaakt hoeft te worden. Luisteren naar het ademgeluid biedt ook uitkomst bij kleine kinderen. Die hebben vaak moeite met het meerdere malen hard blazen bij longfunctietesten.
Voordat de computer nauwkeurige analyses van het ademgeluid kon uitvoeren, moest hij eerst gevoed worden met gegevens van zowel geluidsmetingen als van de toestand van de longen. De medisch-natuurkundige maakte opnames van ademgeluid tijdens longfunctietesten. Direct na elke geluidsopname volgde een spirometriemeting. De proefpersoon blaast hierbij zo hard mogelijk in een mondstuk waarna de hoeveelheid lucht in de eerste seconde wordt gemeten.
Tijdens longfunctietesten krijgt de proefpersoon een lichaamseigen stof, histamine, toegediend. Vooral bij astmatici veroorzaakt histamine luchtwegobstructie. De onderzoeker gebruikte verschillende concentraties zodat gradaties van benauwdheid waren te zien. Of te horen, beter gezegd.
De onderzoeker blijft in de toekomst research verrichten aan geluid en ademhaling. Met zogenaamde akoestische impedantie metingen wil de onderzoeker de doorgankelijkheid van de luchtwegen vaststellen. Geluidsgolven met een lage frequentie worden de mond ingestuurd. Deze drukgolven brengen de lucht in de longen in beweging. Afhankelijk van de mate van obstructie ontstaat er meer of minder luchtstroming.
Meer informatie (o.a. geluidsopnames van een proefpersoon met en zonder astma): http://www.bcn.rug.nl/oudm/
Bron: via Nieuwsbank